Een stukje Frankrijk in Nederland met een Limburgs sausje eroverheen

Vandaag heb ik een gesprek met Heidy van den Beuken. Heidy runt samen met haar man, haar zwager en haar schoonzus Gasterie Lieve Hemel. Dat is een slaapgelegenheid en een restaurant, waar alles met de Franse slag wordt gedaan; een stukje Frankrijk in Nederland. Echt een origineel concept in Bed& Breakfastland.

“Ik ben Heidy van den Beuken, 46 jaar, getrouwd met Marcel, drie zonen van 18, 15 en 13. Sinds 2007 runnen we Gasterie Lieve Hemel. We zijn begonnen met een wijnbar en een restaurantje, daarna een gastenkamer en een jaar later nog vier kamers erbij. Elk jaar hebben we weer nieuwe dingen opgepakt: we zijn de tuin ingegaan en een zwemvijver aangelegd, nog twee gîtes, een Orangerie en de wijnbar opgezet. Het plaatje is nu compleet. Alle bebouwing is opgeknapt en nu willen we zorgen dat het allemaal goed draait; de puntjes op de i.”

Waarmee onderscheiden jullie je van collega-Bed&Breakfastondernemers?

“Wij onderscheiden ons doordat we dichtbij onszelf blijven en de combinatie met wijn en Frankrijk. Dat raakt veel mensen die ook van Frankrijk houden. Wat erg belangrijk is: het kleinschalige slapen in combinatie met eten. Dat zie je niet veel in Nederland.”

Wat is de reden dat jullie deze Bed and Breakfast zijn begonnen? Waarom dit speciale concept?

“Mijn ouders hebben hun eigen zaak verkocht en zijn verhuisd naar Frankrijk in 1995. Die hebben daar ongeveer tien jaar gewoond en wij gingen regelmatig daar naartoe. We hadden zelf een drukke zaak en we konden daar altijd heerlijk ontspannen. Dan ga je nadenken over wat je nog allemaal in je leven wil gaan doen. Toen kwamen we op het idee om iets te beginnen, zoals een klein hotelletje of vakantieappartementen. Ik zou dat best graag daar hebben gedaan. Maar Marcel zag dat niet zitten: ‘Ik wil niet naar het buitenland. Hier hebben we ons gezin, onze vrienden en familie.’
Toen zijn we gaan zoeken in Nederland naar een locatie. Daar is spontaan uit geboren dat we net doen alsof we in Frankrijk zitten. Het weer werkt niet altijd mee, maar verder kun je alles creëren wat je wil.”

Hoe creëer je dan dat het echt voelt alsof je in Frankrijk bent? Welke elementen betrek je in je concept?

“We importeren zelf Franse wijnen, houden wilde wijnproefavonden en organiseren daar dingen omheen. Verder de inrichting, we hebben veel antieke brocante uit Frankrijk. De kleur blauw komt overal terug, wat ook mijn lievelingskleur is. En we hebben het ook echt zelf ingericht. Geen interieuradviseur, maar alles komt vanuit onszelf. Mensen voelen dat er een ziel in zit. Ten slotte nemen we de tijd voor mensen. Ik ben gastvrij, dat is eigenlijk nummer één.”

Wie zijn jullie lievelingsgasten; wat is je doelgroep?

“Mensen die van lekker eten en lekker drinken houden. Qua leeftijdscategorie is dat de vijfenvijftigplusser. Maar jonge stelletjes vinden dat ook heerlijk, die willen even lekker met zijn tweeën onthaasten, want ze hebben een druk bestaan in de stad en werken veel. En er zijn ook mensen met kleine kinderen die boven liggen te slapen en zelf beneden nog uit eten kunnen gaan. Dat doe je in een groot hotel niet.”
Daar zijn jullie ook echt speciaal op ingericht? Ook op gezinnen met kleine kinderen?
“We hebben een familiekamer speciaal daarvoor. Daarnaast hebben we ook nog twee appartementen voor mensen met kinderen. Er is ook een groot attractiepark in Sevenum: Toverland, daar komen veel mensen met kinderen op af. Daarom hebben we speciaal die gîtes erbij gemaakt, zodat mensen die geen kinderen hebben daar ook geen hinder van ondervinden. En als je wel kinderen hebt, voel je je ook niet bezwaard als er een kindje huilt, dan ben je niet iemand anders tot last. We willen het voor iedereen zo goed mogelijk regelen.”

Hebben jullie voornamelijk terugkerende gasten of ook veel eenmalige gasten?

“Beide. We hebben veel terugkerende gasten, maar we hebben ook mensen die gewoon een keer komen en daarna niet meer. Gisteren kreeg ik toevallig een reactie op een Facebookpost met ‘O, ik heb daar zo’n leuke herinneringen aan. Ik ben daar geweest, lang geleden.’ Toen ging ik dat nakijken in mijn reserveringssysteem: ze is hier in 2012 geweest. Nou, inmiddels is er veel veranderd. Zo probeer ik ze te triggeren om nog een keer te komen. Ik heb het liefste dat ze het doorvertellen en dat de rest die er omheen hangt ook weer komt. Het is superleuk als mensen terugkomen. Met sommigen heb ik ook echt een band.”

Komen mensen ook vaker terug, bijvoorbeeld twee keer? Heb je ook echt vaste gasten, die al jaren bij jullie komen?

“Ja.”
Wat geven ze dan aan dat de reden is dat ze terugkomen?
“Nou, het totaalplaatje dat ik net geschetst heb. Daarnaast vooral de gastvrijheid; ze voelen zich echt thuis en welkom. Wij zijn niet opgesmukt of zo, maar lekker onszelf. En zij voelen zich op hun gemak.”

Wat is jouw definitie van succes en vind je dat je dat met jullie bedrijf inmiddels ook bereikt hebt?

“Succes is dat je jezelf in Nederland op de kaart gezet hebt. Ik merk aan heel veel dingen dat we wel wat naamsbekendheid hebben, we staan in veel bladen. Voor mij is toch het succes dat mensen echt blij en tevreden de deur uit gaan. Het is natuurlijk superleuk dat we er een goede boterham mee verdienen, maar het belangrijkste vind ik, dat ik wat ik doe ook echt leuk vind. Dat ik van mijn hobby mijn werk heb kunnen maken. Nou moeten we proberen om het in goede banen te leiden, want het is wel een heel druk en hectisch leven. We moeten wel zorgen dat we onszelf daartegen beschermen.”

Hoelang heeft het geduurd, voordat je op dat punt kwam, dat je kunt concluderen: hier streven we naar, dit is onze lijn van succes?

“Ik denk een jaar of vijf, zes. Het gaat niet van de een op de andere dag. We hebben het geluk gehad dat we in 2012 de Floriade hebben gehad. Daar hebben we echt een halfjaar lang mee vol gezeten. Betere reclame kun je niet hebben. Iedereen die tevreden is, vertelt dat verder. Veel gasten uit heel Nederland, maar ook uit het buitenland, zoals Duitsland.”

Heb je een strategie om je bedrijf op de kaart te zetten?

“Nee, ik heb eigenlijk helemaal geen strategie. Je gaat gewoon; je doet je ding. Je probeert je bij zoveel mogelijk sites aan te sluiten die interessant zijn voor je doelgroep. Ik zit sinds dit jaar in het bestuur van een toeristisch platform Horst aan de Maas en dat is gelinkt aan een overkoepelende organisatie voor de promotie van Noord- en Midden-Limburg. Maar de promotie van Limburg is moeilijk, want we zitten hier met een gespleten provincie. Maastricht profileert zich apart, Zuid-Limburg profileert zich apart en de rest ook. Het gaat zelfs zover, dat we daarover in gesprek zijn met de gedeputeerde van de provincie. Mensen uit Amsterdam denken dat we een halfuurtje van Maastricht zitten, maar dat is een uur rijden. Veel mensen rijden meteen door naar het zuiden, dus je moet wel wat meer energie erin steken om je op de kaart te zetten. Ik zie het daarom niet als mensen die naar Limburg gaan, maar mensen die naar ons willen komen.”

Jij zegt dat je geen strategie hebt, wat doe je dan om zichtbaar te worden op social media, bijvoorbeeld?

“Ik ben nu alleen actief op Facebook en op Instagram. Daar werk ik samen met partners en bied er wandel- en fietsactiviteiten aan. Onze gasten houden daar echt van en kunnen hier volop hun ding doen. Met Twitter ben ik ooit begonnen, maar daar heb ik niets meer mee gedaan. Dat wil ik nog wel een keertje oppakken, maar dat moet je goed doen of niet, anders werkt het niet. Met LinkedIn doe ik nooit iets, dat komt nog wel. Je kunt ook niet alles tegelijk.”
Ik denk dat het belangrijk is dat je op het kanaal zit, A, waar je gasten zitten en B, wat bij jou past en waar je het beste op jouw manier je dingen kunt delen.
“Ja, soms moet je het geluk hebben dat iemand hier de deur binnen komt wandelen die zelf reportages maakt en verkoopt aan bladen over de hele wereld. Die is nu voor de tweede keer geweest. Dat heeft zo’n impact, dat is fantastisch. Zij heeft nu een reportage van ons verkocht aan een Duits magazine en in Nederland aan At Home. En het kost helemaal niets, want zij verkoopt de artikelen aan de bladen. We hebben er natuurlijk wel hard voor moeten knokken om uniek te zijn en alles goed op orde te hebben en dat het er mooi uitziet.”

Welke dingen ben je tegengekomen, waarvan je nu zegt ‘Dat deed ik toen we net begonnen, daar heb ik zoveel van geleerd.’ Waardoor ben je gegroeid’?

“Het moeilijkste blijft altijd, als mensen annuleren en hoe je daarmee omgaat. Laat je over je heenlopen en accepteer je alles of ga je op je strepen staan? Of zoek je naar een middenweg? Het zijn ook de meest onaangename gesprekken, de slechtnieuwsboodschappen. Daar kun je elke situatie weer opnieuw van leren. Maar verder denk ik echt: een glimlach, een goed welkom en een goed afscheid, dat zijn de belangrijkste dingen. Dat moet je echt goed op orde hebben. Ik heb ook een keer iemand gehad die zelf gastvrijheidstrainingen gaf. Na afloop vertelde hij dat en zei: ‘Ik wil jullie graag wat tips geven.’ Daar heb je superveel aan. Hij zei ook: ‘Zorg echt dat dat welkom goed op orde is.’ Soms kom je net uit een bepaalde situatie van je gezin, ik zeg maar wat. En dan belt dan iemand aan en die checkt in en dan ben je nog niet helemaal klaar voor een gast. Daar heeft die gast helemaal geen boodschap aan. Daar moet je je altijd bewust van zijn.”

Hebben jullie weleens een award gewonnen?

“Ja, dat was zo’n award waarvoor je op Facebook moest lobbyen dat mensen op je gingen stemmen. Dat heb ik toen best wel fanatiek gedaan. Op het onderdeel Bed en Breakfast hebben we toen gewonnen. Dat was wel leuk.”
Heeft je dat daarna ook nog wat opgeleverd?
“Dat kan ik me bijna niet voorstellen. Ik vond het zo’n aanfluiting achteraf. We hebben een leuke dag met het personeel gehad, maar verder vond ik het echt een lachertje.”
Dan kan je dus beter in de bladen staan?
“Ja, veel beter. Kijk, zo’n award van Booking.com is natuurlijk super; een 9.5 helpt wel heel erg. Veel mensen gebruiken Booking.com als zoekmachine en kijken dan naar het cijfer. Onder de acht klik je bij wijze van spreken niet eens aan. Tripadvisor is ook belangrijk.”

Als je nou opnieuw zou moeten beginnen, zou je het dan op dezelfde manier doen of heel anders?

“Ik denk toch op dezelfde manier. Je moet elke keer weer terug naar: wat wilde ik doen? Is dat nog steeds zo? Soms word je door bepaalde gasten een richting in geduwd, die je niet wil. Oké, het levert geld op, maar is dat belangrijk? Blijf trouw aan jezelf. Ik heb een keer gehad dat mensen een hele pan soep mee naar boven namen. Hoe wil je dat überhaupt gaan opwarmen en opeten? We hebben hier een restaurant! Mensen die erbij waren schaamden zich de ogen uit hun hoofd. Uiteindelijk is die hele pan gevallen. Overal tomatensoep.”
Hoe heb je dat opgelost?
“Het heeft op dat moment geen zin om er heel veel van te zeggen, dus ik heb ze een emmertje sop gegeven. Ik dacht: sop het maar op. Letterlijk en figuurlijk. En verder heb ik er geen woord meer aan vuil gemaakt. Maar ja, nu hangt er een briefje met ‘dit zijn onze regels’. We zijn een restaurant, dus het is niet de bedoeling dat je zelf je spulletjes meeneemt. Elke ervaring maakt je weer rijker. Het zijn wel dingen die je onthoudt en die achteraf ook wel weer leuk zijn.”

Waar kunnen potentiële gasten je vinden op social media en heb je een website?

“Dat is Gasterielievehemel.nl en wij staan op verschillende websites aangesloten.”

Krijg je veel reviews?

“Dat is gemiddeld. Ik merk dat je er wel naar moet vragen. Mensen zijn het ook een beetje moe, heb ik de indruk. Niet iedereen wil dat. Ik heb zelf een formuliertje gemaakt dat mensen in kunnen vullen. Als ze echt superenthousiast zijn, vraag ik ‘Vind je het leuk om iets over ons te schrijven op Tripadvisor of Zoover?’ Op mijn website heb geen reviews. En als ze bij Booking.com geboekt hebben, krijgen ze automatisch een mailtje van Booking.com.”

Wat zijn jullie toekomstplannen?

“Waar ik al jaren mee rondloop: ik wil een wijnreis organiseren naar het wijngebied waarvandaan wij de wijnen importeren, de Languedoc en een ander bijzonder plekje, waar we heel graag vertoeven. Als het goed is, komt het deze week op Facebook. Wat ik ook leuk vind om nog te organiseren zijn optredens van artiesten bij ons in de tuin, maar niet heel beroemde hoor. Wij hebben ooit Lebbes in de tuin gehad, die cabaretier. En vorig jaar hebben we een soort theatertour gehad met Franse liedjes. Dat zijn wel speciale dingen. Verder willen we meer zakelijke klanten binnen hebben, doordeweeks. Daar wil ik nog wel meer in groeien. ”
En verbouwingen?
“Nee, absoluut niet. Daar ben ik helemaal klaar mee. Alleen een beetje verven tussendoor.”
Doe je dat allemaal zelf?
“Nee. Marcel is de klusjesman, of we huren een schilder in als we geen tijd hebben.”

We hebben het nog niet gehad over de werkverdeling. Want jij doet het niet alleen met Marcel, je doet het ook nog met familie, heb ik begrepen.

“Ja, sinds twee jaar zijn we met Marcels broer Henk en zijn vrouw Jolanda samengegaan, omdat we het niet meer konden bolwerken. We hebben in ons restaurant plaats voor dertig tot vijftig couverts, ik deed dat er allemaal bij. Uiteindelijk wordt dat een last. Ik vind het keileuk hoor, maar je kunt niet alles tegelijk. Dus wij zijn na gaan denken: wat willen we? Gaan we terug naar af? Ik wilde niet met een kok in dienst werken, dan ben je ook heel afhankelijk. Na een jaar of vijf gaan ze weer ergens anders naartoe. Toen was Marcels broer op zoek naar iets nieuws. Hij heeft een Spar-winkel gehad, die hebben ze nu verkocht. Dat kwam op het perfecte moment. Henk is van oorsprong kok en Jolanda is administratief goed. Dus hij doet de keuken en zij doet de administratie, Marcel doet de klusjes en de tuin en ik doe de marketing, de pr, de reserveringen en de mail. En als we echt in bedrijf zijn, werk ik mee in de bar of in de keuken en Jolanda en Marcel staan altijd aan de voorkant, in de wijnbar. Restaurantje spelen. En Franse chansons zijn altijd bij ons te horen op de achtergrond. Sommigen worden er helemaal tureluurs van, maar ik vind het heerlijk. Ik kan er altijd nog van genieten.”
Ik kom zeker een keertje kijken en dan een glaasje Franse wijn drinken bij jullie. Ik hoop dat hier anderen mee geïnspireerd worden, om op een originele manier een ander concept neer te zetten dan alleen maar overnachten. Wel overnachten, maar toch ook echt net even anders.
“En vooral doen wat bij jezelf past, dat is mijn advies. Dan klopt het altijd. Dan gaat er ook nooit iets mis.”